Dostęp gościnny

Piastihno

Piastihno

Punkty:	2.109
Ranking:	2867
Pokonani przeciwnicy:	4.059 (3431.)
Plemię:	SAN

Wioski (1)

Współrzędne

0001. Ostróda

344|382

2.109

Profil

Tekst osobisty

W imię Plemion, niech wiatr opowie o sile mej, albowiem ród mój, z krwi pradawnych wojów zrodzony, nie ugina kolan przed nikim. Ze swym mieczem przemierzam świat, a na języku noszę pieśń o chwale przodków, co to rzeki w bitwach zatruwali, a na polach wolności umierali. Nie lękam się wroga, bo hańba jest dla mnie gorsza niż śmierć.
Takie są słowa starego, co to imię jego wieki skryły, lecz prawda wciąż żyje w mym sercu: "Nie ma większej chwały niż umierać za to, co kochasz, a nie ma większej hańby niż żyć w kajdanach". Pamiętam je, gdy słońce nad horyzontem wschodzi, a cienie są długie, bo prawda wojownika jest wieczna. Moje życie to nie pasmo bezczynności, to bicie serca w rytm kopyt koni, to chrzęst żelaza, gdy miecz opuszcza pochwę. I nigdy, w żadnym momencie, nie powiem: "Dosyć już bitew!". Bo wojownik, co bitwy porzucił, jest jak rzeka, co wyschła. Zostaje po nim tylko kamień. I tak jak dąb szumi, opowiadając o sile, tak i ja wołam: nie ma końca dla mojego pragnienia walki.
A kto jest moim wrogiem? Ten, co w sercu ma strach, co ucieka, gdy dzwony wojny biją, co chowa się za murami, zamiast je burzyć. Taki człowiek nie jest wart nawet splunięcia. Bo wojownik kocha nie tylko zwycięstwo, ale i bój – a bój jest jego chlebem i winem. A kto ma odwagę, niech stanie mi na drodze, a ja pokażę mu, że honor jest droższy od życia. Bo ród nasz nie zna lęku. Naszą bronią nie jest tylko miecz, ale także nasz duch, nasza nieugięta wola. Jesteśmy jak dąb, którego korzenie są w przeszłości, a gałęzie sięgają przyszłości. Nasz ród jest wieczny, tak długo, jak długo biją serca, a w żyłach płynie krew.

Odznaczenia bojowe